Eén van de dingen die veel stress kan geven is teveel van jezelf vragen. Een mooie metafoor is die van het elastiekje. Je kan het zien dat hoe meer je van jezelf vraagt hoe verder het elastiek uitrekt. En gewoonlijk als je daarna wat rustiger aan gaat doen dan veert ook het elastiekje weer terug en worden je stress gerelateerde klachten voelbaar minder.Als je het elastiekje te vaak en te ver uitrekt dan gaat op een gegeven moment de rek er uit. Vroeger noemde we dat overspannen en als je dat eenmaal bent veer je niet gemakkelijk weer terug. Als je structureel alle waarschuwingen van je lichaam negeert dan knapt het elastiekje en dat noemen we dan burn-out. Ben je eenmaal zo ver dan houdt even alles op, dan is alle veerkracht weg, vaak zowel op mentaal als lichamelijk vlak.

Dus de gouden vraag is; waar ligt jouw grens? Hoe ver kan jij jouw elastiekje uitrekken zodat het daarna weer in zijn oorspronkelijke vorm terug veert? Hoeveel veerkracht heb jij?Om je grenzen te kennen moet je er eerst overheen zijn geweest. Dus enkele malen kan je kijken hoe ver je het elastiekje kan rekken totdat hij niet zo makkelijk meer terug veert. Als je daar bewust van bent kan het je veel informatie geven. En zelfs al weet je eigenlijk wel waar je grenzen liggen dan is het nog een tweede om daar naar te luisteren.Heb je moeite om te ontdekken waar nu precies je grenzen liggen? Of vind je het moeilijk om je grenzen te bewaken? Dan volgen hieronder twee tips.

• NEE!

Mocht jij vroeger NEE zeggen? In onze opvoeding zijn we geprogrammeerd hoe dingen horen. De meeste dingen zijn erg nuttig zoals goed uitkijken als je oversteekt of netjes dankjewel zeggen als je wat krijgt en elkaar geen pijn doen. Veel van ons zijn ook opgevoed met het idee dat als iemand je iets vraagt dat je JA moet zeggen. Of mocht jij thuis wel NEE zeggen als je opvoeders je een verzoek deden? In veel gevallen was NEE niet het gewenste antwoord. En zo gaat het gros over zijn eigen grenzen omdat het zo geleerd is. En zeg je braaf JA op vele verzoeken van de mensen om je heen.Maar als een JA naar de ander een NEE naar jezelf is? Kijk eens of je met jezelf in onderzoek kan om te kijken hoe vaak en wanneer je JA zegt terwijl je eigenlijk NEE zou willen zeggen. En probeer vervolgens ook steeds daadwerkelijk vaker NEE te zeggen. Dat kan op een hele liefdevolle manier en zonder schuld gevoel omdat je weet dat je dan JA tegen jezelf zegt.

• De belangrijkste grens!

De eerste grens tussen jou en de buitenwereld is je huid. Dat is de grens waar jij begint en waar jij ophoudt. Er is in ons allemaal een soort “weten” die wel weet als we over onze grenzen gaan of laten gaan. Als je bewust bent van die grens en je aanwezig in je lichaam voelt is het veel makkelijker om überhaupt je grenzen te herkennen. Hier is aanraking een belangrijk hulpmiddel voor. Om weer bewust te worden van jouw eerste grens en die heel duidelijk te voelen. Door aanraking op de blote huid geef je jouw onderbewuste de duidelijke boodschap: HIER IS DE GRENS! Als die grens helder is dan wordt het ook in de buitenwereld veel gemakkelijker om je grenzen te herkennen en erkennen. Je kan dat overigens prima zelf doen door jezelf te aaien of te strelen op de blote huid. Jezelf heerlijk in smeren met een fijne olie na het douchen.

Uiteraard kan je ook iemand vragen om het voor je te doen. En geef gerust ook andere mensen erkenning hun grens. Ook voor een pasgeboren baby’tje, een kind dat gepest wordt, een puber die het moeilijk heeft of je partner die overprikkeld is. Streel, aai en masseer hun huid zachtjes zodat hun eerste grens in het onderbewuste duidelijk gemarkeerd wordt. Want zonder grenzen zijn we allemaal verloren.